Rojewski zadebiutuje w Biurze Literackim

Tom Iko­no­klazm Jana Rojew­skie­go to ostat­nia tego­rocz­na pre­mie­ra Biu­ra Lite­rac­kie­go. Publi­ka­cja jest efek­tem pro­jek­tu „Pierw­sza książ­ka” reali­zo­wa­ne­go w ramach festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra. Miesz­ka­ją­cy na co dzień w War­sza­wie poeta to kolej­ny po Aga­cie Jabłoń­skiej i Micha­le Doma­gal­skim debiu­tant wyróż­nio­ny w ramach pro­jek­tu umoż­li­wia­ją­ce­go pra­cę z doświad­czo­ny­mi redak­to­ra­mi.

Tom Iko­no­klazm Jana Rojew­skie­go to ostat­nia tego­rocz­na pre­mie­ra Biu­ra Lite­rac­kie­go. Publi­ka­cja jest efek­tem pro­jek­tu „Pierw­sza książ­ka” reali­zo­wa­ne­go w ramach festi­wa­lu Sta­cja Lite­ra­tu­ra. Miesz­ka­ją­cy na co dzień w War­sza­wie poeta to kolej­ny po Aga­cie Jabłoń­skiej i Micha­le Doma­gal­skim debiu­tant wyróż­nio­ny w ramach pro­jek­tu umoż­li­wia­ją­ce­go pra­cę z doświad­czo­ny­mi redak­to­ra­mi.

W wywia­dzie, któ­re­go autor udzie­lił przy oka­zji pre­mie­ry alma­na­chu Połów. Poetyc­kie debiu­ty 2017, mówił m.in. „Inte­re­su­je mnie pamięć, to jak się wycie­ra, jak wie­sza­my w niej cudze obra­zy, tak jak­by nale­ża­ły do nas. Jak nas bez­sze­lest­nie zawłasz­cza­ją kolek­tyw­ne wyobra­że­nia. Jak kolo­ni­zu­je nas cudza nar­ra­cja”.

W czym tkwi siła – wymie­rzo­ne­go już w tytu­le – aktu obra­zo­bur­stwa wier­szy Rojew­skie­go? Zda­niem Joan­ny Muel­ler: „Poeta w każ­dym kolej­nym wier­szu rysu­je przed nami – jak chło­piec na skal­nej ścia­nie salo­nu – ‘świę­te i dro­gie’ obra­zy, któ­re póź­niej, cza­sem z gory­czą, cza­sem ze zło­ścią, zawsze z poczu­ciem koniecz­no­ści, nisz­czy wedle ‘nie­świę­tej’ regu­ły iko­no­kla­zmu”.

Według Jaku­ba Skur­ty­sa „Janek Rojew­ski to zupeł­nie osob­na pró­ba wier­sza zaan­ga­żo­wa­ne­go, ale nie w for­ma­li­stycz­ne eks­pe­ry­men­ty na linii język–krytyka mecha­ni­zmów spo­łecz­nych ani tym bar­dziej w poezję wie­ców i tema­tów z pierw­szych stron gazet. Raczej w odzy­ski­wa­nie reali­zmu i momen­tal­no­ści wier­sza, w któ­rym ‘ja’ zde­rza się z poli­tycz­nie prze­sy­co­ną rze­czy­wi­sto­ścią”.

„Jest bowiem poezja Jana Rojew­skie­go ‘zaan­ga­żo­wa­na’ – ale zaan­ga­żo­wa­na cwa­no i mądrze” – stwier­dza Joan­na Muel­ler. „W dodat­ku – wia­ry­god­nie, bo poeta nawet gdy wypi­su­je bun­tow­ni­cze hasła ‘na pohy­bel mał­pim gajom/ zbio­ro­wej pamię­ci’, to jed­no­cze­śnie anga­żu­je w to wszyst­ko pry­wat­ną opo­wieść”.

Jan Rojew­ski uro­dził się w 1994 roku w Łodzi. Jest fina­li­stą kon­kur­su im. J. Bie­re­zi­na, lau­re­atem kon­kur­su im. R. Wojacz­ka i 13. edy­cji Poło­wu. Jako dzien­ni­karz sta­le współ­pra­cu­je z „Rzecz­po­spo­li­tą” i „Poli­ty­ką”. Jego debiut to kolej­na książ­ka w Biu­rze Lite­rac­kim, któ­rej wyda­nie zosta­ło wspar­te środ­ka­mi prze­ka­za­ny­mi przez rodzi­nę Toma­sza Puł­ki.