Szykuj się na Zakłady holenderskie Radosława Jurczaka

Po czte­rech latach od swo­je­go debiu­tu Rado­sław Jur­czak wra­ca z kolej­nym tomem. Do kogo nale­ży kosmos, kto wycią­ga do nas nie­wi­dzial­ną rękę? Zakła­dy holen­der­skie, wier­sze pro­sto z przy­szło­ści, uka­żą się nakła­dem Biu­ra Lite­rac­kie­go.

W swo­im debiu­cie – Pamię­ci zewnętrz­nej – Jur­czak dał się poznać jako pil­ny obser­wa­tor teraź­niej­szo­ści, pro­po­nu­jąc mode­le XXI-wiecz­nych wier­szy pol­skich. Zakła­dy holen­der­skie to zbiór utwo­rów o przy­szło­ści. Autor zabie­ra nas w kosmos, tłu­ma­czy sys­te­my moni­to­ro­wa­nia beha­wio­ral­ne­go, nad gło­wa­mi lata­ją nam dro­ny i mru­ga­ją lamp­ki ledo­we. Pod­mio­ty Jur­cza­ka przyj­mu­ją zakład za zakła­dem, stro­fu­ją obiek­ty­wy, nawet cho­ro­by mają digi­tal­ną for­mę.

Książ­ka przy­po­mi­na zeszyt z notat­ka­mi, cie­ka­wost­ka­mi i nawią­zu­ją­cy­mi do nich cyta­ta­mi. Mię­dzy wer­sa­mi zna­la­zło się miej­sce dla Ste­phe­na Haw­kin­ga, Wal­ta Whit­ma­na, Ala­na Turin­ga czy Elo­na Muska. Naukow­cy, poeci, ojco­wie sztucz­nej inte­li­gen­cji i eks­cen­trycz­ni przed­się­bior­cy udzie­la­ją swo­ich gło­sów, ale kto tak napraw­dę się zakła­da, o co i z jakim skut­kiem – to pozo­sta­je w stre­fie pozor­no­ści. W koń­cu wszyst­kie zakła­dy są holen­der­skie.

Jaka jest przy­szłość według Rado­sła­wa Jur­cza­ka? To współ­czu­cie LED-ów, bez­rad­ny pla­stik, posta­wa słu­żeb­na ludzi wobec robo­tów. Pew­ne rze­czy pozo­sta­ją nie­zmien­ne, hie­rar­chie się two­rzą. W tomie znaj­dzie­my new­sy i memy, któ­re algo­ryt­my przy­wie­sza­ją na naszych inter­ne­to­wych tabli­cach. „Przy­szłość to też rodzaj sztucz­ki” – czy­ta­my w jed­nym z utwo­rów. Kolej­ne wier­sze, jak dosko­na­łe mecha­ni­zmy, obja­śnia­ją się same.

W książ­ce nauka spla­ta się z popkul­tu­rą, stra­te­gicz­nie roz­sie­wa­ją się w niej sta­łe punk­ty odnie­sie­nia. W tej pro­po­zy­cji elek­tro­nicz­nej przy­szło­ści są też ludzie, dzie­ci, tkan­ki, jest smut­ny pla­stik, czu­łość na pozio­mie każ­dej czą­stecz­ki. Do kogo nale­ży kosmos, kto wycią­ga do nas nie­wi­dzial­ną rękę? W nowej publi­ka­cji autor pod­po­wia­da, jakie mogą być skut­ki Zakła­dów holen­der­skich.

Rado­sław Jur­czak uro­dził się w 1995 roku. Miesz­ka w War­sza­wie, gdzie stu­diu­je mate­ma­ty­kę i filo­zo­fię. Jego Pamięć zewnętrz­na zosta­ła okrzyk­nię­ta jed­nym z naj­lep­szych debiu­tów poetyc­kich ostat­nich lat. Autor jest lau­re­atem Nagro­dy Głów­nej XXI edy­cji Ogól­no­pol­skie­go Kon­kur­su Poetyc­kie­go im. Jac­ka Bie­re­zi­na (2015), a pierw­szy tom przy­niósł mu wyróż­nie­nie w Ogól­no­pol­skim Kon­kur­sie Poetyc­kim im. Kazi­mie­ry Iłła­ko­wi­czów­ny za naj­lep­szy debiut poetyc­ki roku oraz Nagro­dę Poetyc­ką Sile­sius 2017.