Wkrótce Sroga zima Raymonda Queneau

W 2019 roku minie osiem­dzie­siąt lat od pre­mie­ro­we­go wyda­nia powie­ści Ray­mon­da Quene­au Sro­ga zima (oryg. Un rude hiver). Z tej oka­zji Biu­ro Lite­rac­kie we współ­pra­cy z Han­ną Igal­son-Tygiel­ską przy­go­to­wu­je pol­ski prze­kład pro­zy auto­ra-rewo­lu­cjo­ni­sty, pre­kur­so­ra post­mo­der­ni­zmu, współ­za­ło­ży­cie­la eks­pe­ry­men­tal­nej gru­py lite­rac­kiej OuLi­Po.

W 2019 roku minie osiem­dzie­siąt lat od pre­mie­ro­we­go wyda­nia powie­ści Ray­mon­da Quene­au Sro­ga zima (oryg. Un rude hiver). Z tej oka­zji Biu­ro Lite­rac­kie we współ­pra­cy z Han­ną Igal­son-Tygiel­ską przy­go­to­wu­je pol­ski prze­kład pro­zy auto­ra-rewo­lu­cjo­ni­sty, pre­kur­so­ra post­mo­der­ni­zmu, współ­za­ło­ży­cie­la eks­pe­ry­men­tal­nej gru­py lite­rac­kiej OuLi­Po.

Będzie to już dru­gi tytuł Quene­au w kata­lo­gu wydaw­ni­czym Biu­ra, po świet­nie przy­ję­tej przez kry­ty­kę i czy­tel­ni­ków powie­ści Nie­dzie­la życia, któ­ra tłu­macz­ce Han­nie Igal­son-Tygiel­skiej przy­nio­sła nomi­na­cje do pre­sti­żo­wych wyróż­nień: Nagro­dy Lite­rac­kiej Gdy­nia oraz Nagro­dy za Twór­czość Trans­la­tor­ską im. Tade­usza Boya-Żeleń­skie­go.

Sro­ga zima opo­wia­da o czło­wie­ku, któ­ry stra­cił w poża­rze wszyst­ko, co kochał: żonę i mat­kę, a tak­że wła­sną duszę. Po trzy­na­stu latach od tra­ge­dii wciąż odgry­wa się na świe­cie za swo­je stra­ty. Jest w nim nie­po­ko­ją­ca chęć nisz­cze­nia i pod­wa­ża­nia tego, co mówią i robią inni ludzie. Mimo cyni­zmu boha­ter podej­mu­je jed­nak nie­kie­dy roz­pacz­li­we pró­by „nor­mal­ne­go życia” w wojen­nej rze­czy­wi­sto­ści, w któ­rej sło­wa i czy­ny zosta­ły kom­plet­nie wypa­czo­ne.

Quene­au kon­fron­tu­je czy­tel­ni­ka z dyle­ma­ta­mi jedy­nie pozor­nie odle­gły­mi. Wska­zu­je na uni­wer­sal­ny cha­rak­ter wojen­nych doświad­czeń. Życie według Quene­au sta­no­wi bole­sny i śmiesz­ny splot pęta­ją­cy czło­wie­ka od wewnątrz i dają­cy komicz­ne efek­ty na zewnątrz. Świa­do­my tego fak­tu czło­wiek nie­ustan­nie tkwi więc w prze­cią­gu uchy­lo­nych drzwi wio­dą­cych na „dru­gą stro­nę”.

Han­na Igal­son-Tygiel­ska zaj­mu­je się prze­kła­dem od 1973 roku i ma w swo­im dorob­ku tłu­ma­cze­nia poezji (takich auto­rów jak Lecon­te de Lisle, Alphon­se de Lamar­ti­ne), dzieł filo­zo­ficz­nych (Pau­la Rico­eu­ra) oraz pro­zy (nobli­stów, np. Claude’a Simo­na i J.M.G. Le Clézio, czy innych wybit­nych twór­ców, jak Jacqu­es Atta­li, Fer­nand Brau­del, Colet­te, Geo­r­ges Sime­non, Gérard de Nerval).

Ray­mond Quene­au uro­dził się w Haw­rze. Jest auto­rem kil­ku­na­stu powie­ści, ese­jów, poema­tów, a tak­że komen­ta­to­rem Hegla. Stu­dio­wał filo­zo­fię, psy­cho­lo­gię i nauki mate­ma­tycz­ne. Był lek­to­rem wydaw­nic­twa Gal­li­mard (od 1938), człon­kiem Aka­de­mii Gon­co­ur­tów (1951–1970) i dyrek­to­rem Ency­klo­pe­dii Ple­ja­dy (od 1954 roku). Zmarł w 1976 roku w Pary­żu.

Dofi­nan­so­wa­no ze środ­ków Mini­stra Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go pocho­dzą­cych z Fun­du­szu Pro­mo­cji Kul­tu­ry