Zapowiedź z Biura / Janusz RUDNICKI Człowiek na rondzie

26 czerw­ca 2023 roku w Biu­rze Lite­rac­kim uka­że się naj­now­sza książ­ka Janu­sza Rud­nic­kie­go. Czło­wiek na ron­dzie to zbiór zło­żo­ny z tek­stów, o któ­rych sam autor mówi „małe pro­zy”, jed­nak w rze­czy­wi­sto­ści całość ma cha­rak­ter epic­ki.

26 czerw­ca 2023 roku w Biu­rze Lite­rac­kim uka­że się naj­now­sza książ­ka Janu­sza Rud­nic­kie­go. Czło­wiek na ron­dzie to zbiór zło­żo­ny z tek­stów, o któ­rych sam autor mówi „małe pro­zy”, jed­nak w rze­czy­wi­sto­ści całość ma cha­rak­ter epic­ki. Rud­nic­ki zapra­sza czy­tel­ni­ków do uni­wer­sum frag­men­tów rów­nie poważ­nych, co prze­śmiew­czych, bole­śnie reali­stycz­nych i zupeł­nie zmy­ślo­nych.

Ta „mała epi­ka” otwie­ra duże okna na jesz­cze więk­szy, iro­nicz­nie opo­wie­dzia­ny świat. Auto­iro­nicz­nie wła­ści­wie, ponie­waż zbli­ża­ją­ca się publi­ka­cja to w rze­czy­wi­sto­ści bar­dzo żywa, wie­lo­barw­na wią­zan­ka powa­gi i kpi­ny, szcze­ro­ści i wymy­słu, jak rów­nież pew­ne­go rodza­ju auto­bio­gra­ficz­ny pakt z czy­tel­ni­ka­mi.

W cha­rak­te­ry­stycz­nej dla Janu­sza Rud­nic­kie­go pro­zie – cię­tej i prze­wrot­nej – autor kusi reali­stycz­ny­mi umiej­sco­wie­nia­mi, jak rodzi­my Kędzie­rzyn-Koź­le w licz­nych opi­sach czy War­szaw­skie śród­miej­skie uli­ce z kul­to­wy­mi knaj­pa­mi. Prze­ko­nu­je wymie­nio­ny­mi z imie­nia i nazwi­ska posta­cia­mi kul­tu­ry, donie­sie­nia­mi medial­ny­mi z cza­su pan­de­mii oraz wzru­sza­ją­cy­mi wspo­mnie­nia­mi o zmar­łych zna­jo­mych.

Chwi­lę póź­niej czy­tel­ni­cy są świad­ka­mi „małej apo­ka­lip­sy”, bufo­na­dy, kary­ka­tu­ry i iście gom­bro­wi­czow­skiej gro­te­ski. Rud­nic­ki wyco­fu­je się kpią­co z momen­tów szcze­ro­ści, odwra­ca się od wła­snych wyznań i wszyst­kie­mu zaprze­cza tyl­ko po to, by następ­nie powa­lić kolej­ną opo­wie­ścią bio­gra­ficz­ną. Ta syn­te­za szcze­ro­ści i wymy­słu nada­je książ­ce wyjąt­ko­wy ton. Nie wyczu­wa się tutaj fał­szu, nie ma zbęd­nych słów, nato­miast każ­de zda­nie sta­wia czy­tel­ni­ków bli­żej boha­te­ra, któ­ry, chcąc nie chcąc, daje odmie­niać się przez wszyst­kie przy­pad­ki.

Janusz Rud­nic­ki uro­dził się w 1956 roku w Kędzie­rzy­nie-Koź­lu na Ślą­sku. Pisarz i ese­ista, emi­grant poli­tycz­ny, od 1983 roku miesz­kał w Ham­bur­gu, gdzie stu­dio­wał sla­wi­sty­kę i ger­ma­ni­sty­kę. Wie­lo­krot­nie roz­po­zna­wa­ny za swo­ją pro­zę, mię­dzy inny­mi jako fina­li­sta Nagro­dy Lite­rac­kiej Nike, nomi­no­wa­ny do Nagro­dy Lite­rac­kiej Gdy­nia czy lau­re­at nagro­dy im. S.B. Lin­de­go. Tłu­ma­czo­ny na języ­ki nie­miec­ki, cze­ski, buł­gar­ski, wło­ski, węgier­ski, rosyj­ski, angiel­ski, japoń­ski. Od wie­lu lat zwią­za­ny z „Gaze­tą Wybor­czą”, część publi­ko­wa­nych w niej tek­stów uka­za­ła się w wyda­niach książ­ko­wych. Miesz­ka w War­sza­wie.