Zapowiedź z Biura / Joanna MUELLER i Joanna ŁAŃCUCKA, Niewidka i Zobaczysko

Już 10 lip­ca 2023 roku będzie­my cie­szyć się Nie­wid­ką i Zoba­czy­skiem. Ta opo­wieść, skie­ro­wa­na szcze­gól­nie do naj­młod­szych czy­tel­ni­ków, jest efek­tem ponow­nej współ­pra­cy Joan­ny Muel­ler i Joan­ny Łań­cuc­kiej – auto­rek poetyc­ko-gra­ficz­nej książ­ki Waruj, któ­ra od dnia pre­mie­ry zna­la­zła swo­je miej­sce na wie­lu pół­kach.

Już 10 lip­ca 2023 roku będzie­my cie­szyć się Nie­wid­ką i Zoba­czy­skiem. Ta opo­wieść, skie­ro­wa­na szcze­gól­nie do naj­młod­szych czy­tel­ni­ków, jest efek­tem ponow­nej współ­pra­cy Joan­ny Muel­ler i Joan­ny Łań­cuc­kiej – auto­rek poetyc­ko-gra­ficz­nej książ­ki Waruj, któ­ra od dnia pre­mie­ry zna­la­zła swo­je miej­sce na wie­lu pół­kach. Tym razem jeste­śmy zapro­sze­ni do świa­ta Nie­wid­ki: dziew­czyn­ki- eve­ry­ma­na, któ­ra z nie­wia­do­mych powo­dów zosta­ła zamknię­ta w prze­strze­ni wła­sne­go poko­ju i trwa w nim mimo marzeń o dale­kiej podró­ży.

Jed­ną z cech tej wyjąt­ko­wej książ­ki – kami­shi­baj­ki – jest inspi­ra­cja nur­tem japoń­skie­go teatru ilu­stro­wa­ne­go kami­shi­bai. Histo­ria toczy się tutaj nie­mal jak w ulicz­nym teatrzy­ku kukieł­ko­wym, w któ­rym zamiast lalek wystę­pu­ją obra­zy. To lek­tu­ra szcze­gól­nie nasta­wio­na na doświad­cze­nie, nie­mal sen­so­rycz­ne, gdzie posta­ci w ruch wpra­wia nie tyl­ko sło­wo, ale też jego syn­te­za z kształ­tem. Pory­wa­ją­ca opo­wieść o nie­zna­nym sta­no­wi rów­no­cze­śnie lek­cję uważ­no­ści i kon­cen­tra­cji, odby­wa­ną z uży­ciem wciąż mało zna­ne­go w Pol­sce spo­so­bu pro­wa­dze­nia nar­ra­cji.

„Sko­ro tu jestem, jak­by mnie wca­le nie było – pomy­śla­ła któ­re­goś dnia dziew­czyn­ka – to może spró­bu­ję nie być, a wte­dy się poja­wię” – czy­ta­my we frag­men­cie publi­ka­cji. Gdy do poko­ju Nie­wid­ki wpa­da­ją goście z dale­kich stron, nio­są ze sobą opo­wie­ści o Wiel­kim Zoba­czy­sku – Dzi­kim Zacho­dzie, Dale­kim Wscho­dzie, Mroź­nej Pół­no­cy i Pie­ką­cym Połu­dniu. Czy boha­ter­ka odwa­ży się posta­wić krok w nie­zna­ne, a może to wła­śnie maleń­ki pokój jest dla niej całym świa­tem?

Joan­na Muel­ler uro­dzi­ła się w 1979 roku w Pile. Jest poet­ką, ese­ist­ką i wie­lo­dziet­ną mamą, autor­ką licz­nych tomów poetyc­kich i publi­ka­cji ese­istycz­nych oraz redak­tor­ką setek ksią­żek, zwłasz­cza poetyc­kich. Była nomi­no­wa­na do Nagro­dy Lite­rac­kiej Gdy­nia, Nagro­dy Lite­rac­kiej m.st. War­sza­wy i Wro­cław­skiej Nagro­dy Poetyc­kiej Sile­sius. Była tłu­ma­czo­na m.in. na języ­ki: cze­ski, serb­ski, rosyj­ski, ukra­iń­ski, nider­landz­ki, angiel­ski, nie­miec­ki. Miesz­ka w War­sza­wie, gdzie m.in. jest człon­ki­nią gru­py arty­stycz­no-femi­ni­stycz­nej Wspól­ny Pokój.

Joan­na Łań­cuc­ka uro­dzi­ła się w 1978 roku w Skier­nie­wi­cach, stu­dio­wa­ła na Aka­de­mii Sztuk Pięk­nych im. W. Strze­miń­skie­go w Łodzi. Malu­je, rysu­je, pisze. Jest autor­ką krót­kich form komik­so­wych oraz ilu­stra­cji i gra­fik okład­ko­wych – głów­nie do wydaw­nictw poetyc­kich. Współ­pra­co­wa­ła z cza­so­pi­sma­mi lite­rac­ki­mi i kwar­tal­ni­kiem „Prze­krój”, two­rząc komik­sy do wier­szy zamiesz­cza­nych w dzia­le „Wier­szów­ka”. W 2013 roku wyda­ła powieść Sta­ra Sła­bo­nio­wa i Spie­kła­du­chy. Pisze rów­nież opo­wia­da­nia gro­zy. Miesz­ka w War­sza­wie.

Dofi­nan­so­wa­no ze środ­ków Mini­stra Kul­tu­ry i Dzie­dzic­twa Naro­do­we­go pocho­dzą­cych z Fun­du­szu Pro­mo­cji Kul­tu­ry – pań­stwo­we­go fun­du­szu celo­we­go.