Nowa Huta, lata 50. Tu powsta­je kom­bi­nat-kolos i mia­sto-labi­rynt. Wyku­wa się tu tak­że nowy czło­wiek – pro­dukt nie­uda­ny i popsu­ty. Wie­lo­wąt­ko­wa opo­wieść jest snu­ta wła­śnie przez nowych ludzi, takich jak pro­rok czy­ta­ją­cy z wiel­ko­pie­co­wych opa­rów, zja­dacz­ka arsze­ni­ku, sobo­wtór­ka czy czło­wiek bez twa­rzy. Kie­dy w ich losy wkra­cza nie­ja­ki dok­tor Szpi­giel, wraz z nim poja­wia się zamęt. Debiu­tanc­ka powieść Elż­bie­ty Łap­czyń­skiej odsła­nia świat dziw­no­ści, kop­nię­tej meta­fi­zy­ki, ale i do bólu real­nej cie­le­sno­ści oraz bru­tal­no­ści pra­cy.