Poru­sza­ją­cy „por­tret wie­lo­krot­ny” ludz­kiej twa­rzy. Intym­ny album z pamiąt­ka­mi po naj­bliż­szych (po tych, z któ­ry­mi poeta zetknął się oso­bi­ście, jak i zna­nych mu jedy­nie z histo­rii kul­tu­ry). Świa­dec­two zała­ma­nia się wia­ry w czło­wie­ka i roz­pa­du sen­su w obli­czu woj­ny. Poetyc­kie pró­by budo­wa­nia nowej komu­ni­ka­cji „po Oświę­ci­miu”, ale też sta­wia­ne przez sta­re­go poetę – iro­nicz­nie, w poety­ce recy­klin­gu – dia­gno­zy doty­czą­ce nie­przej­rzy­sto­ści języ­ka w „płyn­nej nowo­cze­sno­ści”. Zbiór 25 wier­szy i poema­tów Róże­wi­cza, opra­co­wa­ny przez dłu­go­let­nie­go redak­to­ra poety Jana Sto­lar­czy­ka, udo­wad­nia, że autor Nie­po­ko­ju obej­mo­wał swo­im spoj­rze­niem naj­waż­niej­sze doświad­cze­nia XX i począt­ku XXI wie­ku.