Kodeks Pomylonych (miękka oprawa)
Po nagrodzonym Nike debiucie Nakarmić kamień Bronka Nowicka powraca z książką, w której lustruje świat Normalnych od strony podszewki skrycie i wytrwale tkanej przez Pomylonych. Podzielony na wzór dawnych katalogów tom pokazuje uzurpację wiedzy i władzy, które jednym cięciem oddzielają normę od szaleństwa i na tej podstawie dokonują wartościującej segregacji różnych istnień. Ocaleniem w tej sytuacji może okazać się mit – a tęsknota za nim, napędzająca te znakomite językowo prozy poetyckie, okazuje się jedną z najgłębszych potrzeb człowieka. Tekstom autorki, która sama jest artystką multimedialną, towarzyszą rysunki Małgorzaty ET BER Warlikowskiej tworzone równolegle z poetyckimi modułami Nowickiej.
Przepisy I
ISTOTY
ptak
pies
ryba
ćma
obawa
cień
istota
Przepisy II
ŻYWIOŁY I INNE KWESTIE NATURALNE
nieboskłon
ogień
popiół
pejzaż
powiew
morze
deszcz
liść
płomień świecy
cisza
noc
kurz
Przepisy III
CIAŁO I SPRAWY POKREWNE
zalążek
pępowina
matka
serce
żebra
krwiobieg
oko
usta
szept
słowo
składnia
wiersz
biblioteka
mina
akrobacja
dreszcz
kroczenie
śpiew chóralny
wniebowstąpienie
ukojenie
dzwon
anioł
bezczynność
Przepisy IV
MYŚLI I STANY DUCHA
współczucie
nuda
żałoba
płacz
psikus
szczęście
przebudzenie
głód
strawa
przekąs
tęsknota
wspomnienie
pytanie
odpowiedź
skąpstwo
iluzja
sen
sennowłóctwo
spotkanie
tajemnica
pustka
nic
nieobliczalność
rachuba
myśl
Przepisy V
NIEUJĘTE
fotografia
muszla
zegar
Bronka Nowicka poprawia wcielenia; rozrzedza ich zbyt gęstą, nachalną materialność, prześwietla je, by zobaczyć, z czego tak naprawdę się składają i jak by je zmajsterkować wedle innego, „pomylonego”, własnego rozpoznania.
Marek Bieńczyk
Nasza przeszłość, która mocą snów staje się częścią nas samych, zmarli wcale nie chcą odejść, domagają się naszej uważności. Ale przecież może bardziej to oni nam są potrzebni niż my im. Ale pomylonych (nas samych?) intryguje nie tylko przeszłość, równie intrygująca potrafi być przychodząca nie wiadomo skąd do nas przyszłość.
Stanisław Obirek