Kodeks Pomylonych (twarda oprawa)

29/10/2020 Proza

Po nagro­dzo­nym Nike debiu­cie Nakar­mić kamień Bron­ka Nowic­ka powra­ca z książ­ką, w któ­rej lustru­je świat Nor­mal­nych od stro­ny pod­szew­ki skry­cie i wytrwa­le tka­nej przez Pomy­lo­nych. Podzie­lo­ny na wzór daw­nych kata­lo­gów tom poka­zu­je uzur­pa­cję wie­dzy i wła­dzy, któ­re jed­nym cię­ciem oddzie­la­ją nor­mę od sza­leń­stwa i na tej pod­sta­wie doko­nu­ją war­to­ściu­ją­cej segre­ga­cji róż­nych ist­nień. Oca­le­niem w tej sytu­acji może oka­zać się mit – a tęsk­no­ta za nim, napę­dza­ją­ca te zna­ko­mi­te języ­ko­wo pro­zy poetyc­kie, oka­zu­je się jed­ną z naj­głęb­szych potrzeb czło­wie­ka. Tek­stom autor­ki, któ­ra sama jest artyst­ką mul­ti­me­dial­ną, towa­rzy­szą rysun­ki Mał­go­rza­ty ET BER War­li­kow­skiej two­rzo­ne rów­no­le­gle z poetyc­ki­mi modu­ła­mi Nowic­kiej.

Wydawca
Biuro Literackie
Miejsce
Kołobrzeg – Stronie Śląskie
Wydanie
1
Data wydania
29/10/2020
Kategoria
Opowiadania
Seria
Proza
Ilość stron
72
Format
130 x 200 mm
Oprawa
twarda
Projekt okładki
Małgorzata ET BER Warlikowska
Projekt opracowania graficznego
Artur Burszta
ISBN
978-83-66487-29-1
spis treści

Przepisy I

ISTOTY

 

ptak

pies

ryba

ćma

obawa

cień

istota

 

Przepisy II

ŻYWIOŁY I INNE KWESTIE NATURALNE

 

nieboskłon

ogień

popiół

pejzaż

powiew

morze

deszcz

liść

płomień świecy

cisza

noc

kurz

 

Przepisy III

CIAŁO I SPRAWY POKREWNE

 

zalążek

pępowina

matka

serce

żebra

krwiobieg

oko

usta

szept

słowo

składnia

wiersz

biblioteka

mina

akrobacja

dreszcz

kroczenie

śpiew chóralny

wniebowstąpienie

ukojenie

dzwon

anioł

bezczynność

 

Przepisy IV

MYŚLI I STANY DUCHA

 

współczucie

nuda

żałoba

płacz

psikus

szczęście

przebudzenie

głód

strawa

przekąs

tęsknota

wspomnienie

pytanie

odpowiedź

skąpstwo

iluzja

sen

sennowłóctwo

spotkanie

tajemnica

pustka

nic

nieobliczalność

rachuba

myśl

 

Przepisy V

NIEUJĘTE

 

fotografia

muszla

zegar

opinie o książce

Bronka Nowicka poprawia wcielenia; rozrzedza ich zbyt gęstą, nachalną materialność, prześwietla je, by zobaczyć, z czego tak naprawdę się składają i jak by je zmajsterkować wedle innego, „pomylonego”, własnego rozpoznania.

Marek Bieńczyk

Nasza przeszłość, która mocą snów staje się częścią nas samych, zmarli wcale nie chcą odejść, domagają się naszej uważności. Ale przecież może bardziej to oni nam są potrzebni niż my im. Ale pomylonych (nas samych?) intryguje nie tylko przeszłość, równie intrygująca potrafi być przychodząca nie wiadomo skąd do nas przyszłość.

Stanisław Obirek

Inne książki autora