Lodziarz z Lisburn Road
Longley unika mówienia w imieniu zbiorowości, bo pierwsza powinność poety to dla niego zachowanie autonomii własnej wyobraźni. Z tematyki politycznych kryzysów wycofuje się w obszary spokojniejsze: w świat rodzinny, krajobrazy Irlandii, czy „miejsca czystej imaginacji”.
NO CONTINUING CITY: POEMS 1963-1968 (1969)
Persefona/ Persephone (Bohdan Zadura)
Rip Van Winkle (Bohdan Zadura)
Droga z Essex/ Journey Out of Essex (Piotr Sommer)
Piętaszek/ Man Friday (Piotr Sommer)
AN EXPLODED VIEW: POEMS 1968-1972 (1973)
Derekowi, Seamusowi, Jimmy'emu/ For Derek,
Seamus and Jimmy (Piotr Sommer)
Wóz/ Caravan (Piotr Sommer)
Cudzołożnik/ The Adulterer (Piotr Sommer)
Ofiara wypadku/ Casaulty (Piotr Sommer)
Listy/ Letters
Do Jamesa Simmonsa/ To James Simmons (Bohdan Zadura)
Do Dereka Mahona/ To Derek Mahon (Bohdan Zadura)
Do Seamusa Heaneya/ To Seamus Heaney (Piotr Sommer i Bohdan Zadura)
Rany/ Wounds (Piotr Sommer)
Kindertotenlieder (Piotr Sommer)
Wyspa/ The Island (Piotr Sommer)
Miasto widmo/ Ghost Town (Piotr Sommer)
Tutenchamon/ Tutankhamun (Piotr Sommer)
Trzy utwory pośmiertne/ Three Posthumous Pieces (Piotr Sommer)
MAN LYING ON A WALL: POEMS 1972-75 (1976) (Przełożył Piotr Sommer)
Sublokator/ The Lodger
Szczudła/ Stilts
Kret/ Mole
Loamshire
Człowiek leżący na murze/ Man Lying on a Wall
Ars poetica
THE ECHO GATE: POEMS 1975-1979 (1979) (Przełożył Piotr Sommer)
Wiązanki/ Wreaths
Urzędnik państwowy/The Civil Servant
Sprzedawca warzyw/ The Greengrocer
Robotnicy z fabryki lnu/ The Linen Workers
Ostatnie prośby/ Last Request
Brama Ech/ The Echo Gate
Odwilż/ Thaw
Na podsłuchaną rozmowę po irlandzku/ On Hearing
Irish Spoken
Wełnianka/ Bog Cotton
Poeci czasu wojny/ The War Poets
Menisk/ Meniscus
Żona fryzjera/ the Barber's Wife
GORSE FIRES (1991) (Przełożył Piotr Sommer)
Bezsenność/ Insomnia
Pranie/ Washing
Wydry/ Otters
Trasa/ Detour
Janowce w ogniu/ Gorse Fires
Terezin
Argos
Lodziarz/ The Ice-cream Man
GHOST ORCHID (1995) (Przełożył Piotr Sommer)
Rosemary
Kos/ Blackbird
Pragnienia Kawafisa/ Cavafy's Desires
Biały ogród/ The White Garden
Longley niczego światu nie narzuca, uznając prymat rzeczywistości widzianej, którą ujmuje w precyzyjnych, klarownych obrazach. Szacunek dla szczegółu i drobiazgów, wyliczanych w charakterystycznych listach, oraz poczucie obowiązku nazywania świata współtworzą tę niebanalną, częstokroć elegijną lirykę.
Jerzy Jarniewicz