Symbioza jawi się nam tu jako kontynuacja obranej wcześniej poetyki. Poczucie humoru i częste operowanie zgrywą wielu tekstach należy traktować, jak sądzę, jako rewers ciemnej strony i nie doszukiwać się na siłę dramatycznych znaczeń tam, gdzie ich nie ma.

Piętnaście nowych wierszy kopenhaskiego poety to kontynuacja szorstkiej, emigracyjnej opowieści o losach wrażliwego młodzieńca ze Środkowej Europy.