W Trylogii Marcina Barana napisane zostało wszystko. Do ostatniego znaku. Więc jak w turystycznym folderze mamy przed oczami to, czym nabiera czytelnika polska poezja, proza, kino trzydziestoparolatków (niepotrzebne skreślić). Cytaty, inspiracje, zapożyczenia, szarady - od Lautreamonta po Quentina Tarantino, od Wojaczka do Lyncha: zboczony seks, psychopatologia życia codziennego, skatologia, irracjonalna i prymitywna przemoc przy równoczesnym chłodzie instrumentów opisu: pełny dystans wobec fikcji opowiadającej. Samo się pisze.