Siwczyk skłania nas do myślenia o języku jako o rozległej przestrzeni wolności, na której co prawda supermarkety idei będą mogły do woli kusić seryjną ofertą światopoglądowych bzdetów, lecz czytelnik nie będzie pod lufą kałasza zmuszany do wybierania wersji wypadków, przeciwnie: będzie mógł ze swobodą odrzucić tę, którą zna, i w ten sposób pozbyć się przydziału do własnego kółka uroszczeń, a nawet bezkarnie zrzec się prawa do udziału w paradzie paradygmatów, za wątpliwą cenę utraty kostiumu mażoretki.