Wbrew sobie
Pierwszy książkowy zbiór wywiadów prasowych Tadeusza Różewicza i publikowanych jego rozmów z przyjaciółmi to wielowymiarowa kartoteka autoświadomości pisarza, „model do składania” bardziej spójnego obrazu jego twórczości i postawy życiowej. To również dowód jego rzeczowości i poczucia odpowiedzialności za słowo. Tom kończy pięć rozmów Tadeusza Różewicza z Czesławem Miłoszem, animowanych przez Renatę Gorczyńską.
U Tadeusza Różewicza
(Aleksander Widera)
Rozmowa z Tadeuszem Różewiczem
(Jerzy Jankowski)
Rozmowy z pisarzami
(Włodzimierz Maciąg)
Tadeusz Różewicz o poezji
(Monika Beyer, Ewa Wiśniewska)
Dużo czystego powietrza
(Krystyna Nastulanka)
Tak i Nie
(Witold Zalewski)
Poezja, dramat, film. Tadeusz Różewicz o swojej twórczości
(a.r.)
Wywiad z Tadeuszem Różewiczem
(Stefan Połom)
Rozmowy o dramacie. Wokół dramaturgii otwartej
(Konstanty Puzyna)
Kronika literacka i wydawnicza
(Andrzej Szymura)
Po powrocie ze Sztokholmu
(Andrzej Szymura)
Życie w zwyczajnych dekoracjach
(Lidia Filipska-Wrzosek, Zygmunt Trziszka)
Nie toczę sporu z rzeczywistością
(Halina Murza-Stankiewicz)
Wrocławscy laureaci
(Alina Sachanbińska)
Koniec i początek
(Konstanty Puzyna)
O poezji, teatrze i krytyce z Tadeuszem Różewiczem
(Beata Sowińska)
Kryzys sztuki to pojęcie wymyślone
(Kira Gałczyńska)
Tadeusz Różewicz w rozmowie z Adamem Czerniawskim
(Adam Czerniawski)
Na temat i nie na temat. Z Tadeuszem Różewiczem
z okazji premiery Białego małżeństwa w Sztokholmie
(Józef Kelera)
Tramwajem-wierszem do parku-wiersza
(Teresa Krzemień)
Kto jest ten dziwny nieznajomy?
(Lidia Zawistowska)
Nie męczcie dzieci w teatrze i w życiu – apeluje Tadeusz Różewicz
(Maria Dębicz)
Nagrody dawałbym tylko ludziom bardzo młodym
(Franciszek Malinowski)
O twórczości, krytyce i nieporozumieniach
(Beata Sowińska)
Poeta to tajemnica
(Małgorzata Safuta)
Poezja – forma milczenia
(Branko Cvetkovski)
Od tego się zaczyna...
(Marc Robinson)
Surrealistyczna historia
(Adam Czerniawski)
O implozji poezji
(Adam Czerniawski)
Kronika literacka, naukowa i wydawnicza
Jestem tu, pod ręką
(Urszula Biełous)
Ufajcie obcemu przechodniowi
(Richard Chetwynd)
Uniknąć szufladkowania poezji
(Elżbieta Królikowska-Avis)
Co się dzieje w Pułapce?
(Maria Dębicz)
Goście Starego Teatru. Spotkanie czwarte –
z Tadeuszem Różewiczem rozmawia Jerzy Jarocki
(Jerzy Jarocki)
„nie chcę nie dbam żartuję...”
(Richard Sokoloski)
Nie udziwniajmy poezji!
(Tomasz Zapert)
Zgubiony klucz
(Maria Dębicz)
Trzeba odwagi
(Dobrochna Ratajczakowa)
Torturmistrz albo reżyser-kwiat
(Jan Różewicz)
Życie w starych i nowych dekoracjach
(Robert Jarocki)
O modzie na Norwida i innych modach
(Mieczysław Orski)
Wiersze bez słów
(Anna Żebrowska)
Poeta po końcu świata
(Stanisław Bereś i Joanna Kiernicka)
Z Tadeuszem Różewiczem nie tylko o Norwidzie
(Krzysztof Lisowski)
Chciałbym się jeszcze śmiać...
(Ewa Likowska)
Jak powstał „nożyk profesora”
(Andrzej Sapija, Tadeusz Różewicz [oprac.])
Historia jednego wiersza
(Maria Dębicz [oprac.])
Poeta zapozna Targeta
(Anna Żebrowska)
Poeta ze Złotym Berłem
(Jacek Cieślak)
Piękno jest okrutne...
(Krystyna Czerni)
Zostawmy ludziom możliwość milczenia
(Aleksandra Koryzma)
Dialogi poetów: Czesław Miłosz i Tadeusz Różewicz
(Renata Gorczyńska)
Wykaz pierwodruków
Indeks osób
W całym zbiorze jednak, wbrew Różewicza niechęci do wywiadów, znajdziemy sporo wątków ciekawych. Bohater potrzebował po prostu odpowiedniego partnera. Te najlepsze rozmowy to nie są już wywiady – Różewicz często zadaje pytania – to są wspólne poszukiwania.
Justyna Sobolewska
„Każde z pytań, pogłębione i rozwinięte przeze mnie, mogłoby się stać materiałem na książkę od stu do sześciuset stron. I to właśnie jest obezwładniające". W ten sposób Tadeusz Różewicz uzasadniał swoją legendarną już niechęć do udzielania wywiadów. Aż dziw więc bierze, że z opublikowanych rozmów z nim uskładała się całkiem pokaźnych rozmiarów książka Wbrew sobie. Mało tu Różewicza prywatnego, dominują kwestie artystyczne. Zwieńczeniem książki są rozmowy z Czesławem Miłoszem, przez kilkadziesiąt lat głównym kontrkandydatem do roli króla polskiej poezji.
Juliusz Kurkiewicz
Rozmowy zebrane z półwiecza, częściej z przyjaciółmi niż dziennikarzami. Nie ma wszystkiego, czego chcielibyśmy się dowiedzieć, ale fragment Różewicza wart o wiele więcej niż hektolitry wodolejstwa. Koniecznie.
Donata Subbotko
Wbrew sobie czyta się rewelacyjnie, bo poznajemy różne twarze poety: niezwykle inteligentnego ironisty, sceptyka, człowieka obdarzonego fantastycznym humorem i rzucającego cięte riposty.
Jacek Hnidiuk
Wbrew sobie. Rozmowy z Tadeuszem Różewiczem czytać można jak autobiografię intelektualną poety.
"Przegląd Polityczny"
(...) można z tej książki dowiedzieć się tak wiele o warsztacie Różewicza, tak wiele o jego podejściu do literatury, teatru, sztuki – że nie sposób tego przecenić.
Karol Płatek