Urodził się w 1798 roku w Zaosiu lub Nowogródku. Poeta, autor dramatów romantycznych i powieści poetyckich, publicysta, tłumacz, działacz niepodległościowy i religijny, nauczyciel akademicki, mistyk (mesjanista). Zaliczony do trzech wieszczów romantycznych (wraz z J. Słowackim i Z. Krasińskim), uznany za poetę narodowego Polski, Litwy i Białorusi, jeden z najważniejszych europejskich twórców XIX wieku. Za jego właściwy debiut, a zarazem początek romantyzmu w Polsce, uważa się wydanie zbioru Ballady i romanse w 1822 roku. Za równie przełomowe dzieła Mickiewicza uważa się m.in.: epopeję narodową Pan Tadeusz (1934), Dziady (cztery części dramatu publikowane w latach 1823–1860), Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego (1932) oraz wydane pośmiertnie Liryki lozańskie. Zmarł w 1855 roku w Stambule.